piątek, 20 września 2013

Kobieta, która spadła z nieba- Simon Mawer











Autor: Simon Mawer
Tytuł: Kobieta, która spadła z nieba
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 395






Każdy czasami udaje kogoś, kim nie jest. Dla wielu osób przybieramy pozory. W określonym towarzystwie pokazujemy różne twarze. Podobnie jest z Marianne. Chwileczkę, chwileczkę, napisałam z Marianne? Sama nie wiem, czy może nie chodzi tu o Anne-Marie? A może jednak o Alice? „Kobieta, która spadła z nieba” to tytuł, który intryguje i doskonale oddaje postać głównej bohaterki. Autorem jest brytyjski pisarz Simon Mawer, swoją opowieść oparł na prawdziwych zdarzeniach z historii świata połączonych z fikcją. Przedstawił w ten sposób obraz silnej i niezależnej kobiety, która w okresie II wojny światowej potrafi walczyć i dokonywać „niemożliwego”.

„Mistrzowsko skonstruowana historia inspirowana losami kobiet z elitarnego brytyjskiego oddziału SOE”

Kiedyś usłyszałam, że dobry tytuł książki to już połowa sukcesu. Czy w tym przypadku to się sprawdziło? W moim odczuciu zdecydowanie tak! Wiedziałam, że „Kobieta, która spadła z nieba” to zwiastun ciekawej i zachwycającej lektury. Ponadto piękne, niebieskie oczy kobiety z okładki za nic nie pozwalały odłożyć książki na dłużej.  W książce autor kreśli świat Szkocji z 1941 roku, wtedy to poznajemy młodą Marianne Sutro. Marianne dostaje pewne zaproszenie na rozmowę, którego nie należy odrzucać. Tym samym otrzymuje propozycję współpracy, niedługo potem wyrusza z tajną misją. Szkocja, Londyn, Paryż, II wojna światowa, a pośród tego kobieta, kobieta… która spadła z nieba.

Pisarz stworzył barwnych bohaterów. Najbardziej do gustu przypadł mi Benoit, autor przedstawił go jako osobę konkretną i wyrazistą. Od pierwszych stron szczerze go pokochałam! Oczami wyobraźni widziałam jego zawadiacki uśmiech, który sprawił, że zapragnęłam by był kimś więcej, niż tylko postacią fikcyjną. Marianne zaś jest osobą nieprzewidywalną i typową „kobietą niespodzianką”. Jej postawa była bardzo intrygująca, czasami mnie zadziwiała, niestety w negatywny sposób. Chodzi głównie o to, iż nie mogłam uwierzyć, że gra trzy osoby jednocześnie i doskonale się w tych rolach odnajduje. Moim zdaniem jest to nie wykonalne.

Najbardziej w książce wzruszył mnie wątek miłosny, gdy wokół panuje wojna i niepewność, to właśnie ona daje siłę. Akcja książki jest dynamiczna, nieustannie coś się dzieje. Zachętą jest również to, że wydarzeń nie da się przewidzieć, a Marianne jest kołem napędowym utworu. Simon Mawer posługuje się lekkim piórem. Czytając bez problemu można poczuć jak w powietrzu unosi się zapach wojny i uczucie adrenaliny! Dokładnie tak, adrenalina bezustannie towarzyszy naszym postacią, tak samo jak: strach, gniew, złość, a jednocześnie nadzieja i miłość. 

Czytając nie mogłam wręcz oderwać się od lektury, a finał „powalił mnie na kolana”! Byłam kompletnie oszołomiona i nie mogłam uwierzyć, że to już koniec tej historii. Przyznam, że z chęcią przeczytałabym więcej na temat losów Marianny Sutro. Pomimo tego, iż momentami (tak jak już wspomniałam), ciężko było mi uwierzyć w realność tej postaci, to z czasem szczerze ją polubiłam.

„Kobieta, która spadła z nieba” to książka, która swoją akcją i klimatem niesamowicie mnie zaskoczyła. Wielokrotnie trzymała w napięciu i skłaniała do refleksji. Już od dawna miałam ochotę na taką historię. Ta spełniła moje oczekiwania. Marianna, Anne-Marie i Alice na dłużej zostanie w mojej pamięci. Polecam w szczególności kobietom!


14 komentarzy:

  1. Mam na liście, bo wiele pozytywnych recenzji nie pozwala zignorować tej powieści. Teraz tylko trzeba zdobyć swój egzemplarz i wygospodarować trochę czasu na czytanie :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo chętnie przeczytam :D słyszałam sporo dobrego o tej książce:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Tytuł rzeczywiście intrygujący (chociaż może też przywoływać skojarzenia z aniołami). :) Trzy role jednocześnie: czemu nie? Każdy, jak zauważyłaś, odgrywa różne role. Ja w szkole, ja wobec rodziców, ja wśród przyjaciół itd. Oczywiście, takie gry w czasie wojny to coś innego, ale myślę, że są wykonalne (co nie znaczy, że nie wymagają sprytu i szczęścia).

    OdpowiedzUsuń
  4. Książka wzbudza wielkie emocje i to mi się podoba :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Dobrze, że nie oceniam książek po okładce, bo chyba nie sięgnęłabym po nią, spodziewając się czegoś banalnego. Cieszę się, że trafiłam na Twoją recenzję.

    OdpowiedzUsuń
  6. Jak zwykle mam pretensje do okładki (tak jak Małgośka nade mną). Ale książka wydaje się interesująca i myślę, że po nią sięgnę :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Dawno już nie spotkałam tak intrygującego tytułu książki. Okładka też pociąga. Jest niesamowicie jak na pierwsze wrażenie.
    Nie wiem czy to w szczególnie w moim guście, ale brzmi nieźle. Gdy dorobię się jakiejś kasy to rozważę kupienie "Kobiety [...]". Brakuje mi jakiejś naprawdę dobrej, emocjonującej książki.

    Pozdrawiam serdecznie :) xx
    http://teyilai.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  8. Wzbudziła moje zainteresowanie, teraz tylko trzeba znaleźć czas na czytanie.. ;) Bardzo fajna.
    U mnie zapowiadana od dawna, niekonwencjonalna recenzja i pytanie za nią związane, więc... zapraszam!
    Coolturalny-tygodnik.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. Książki nie znałam, ale przyznaje się że ostatnio jestem do tyłu z nowościami książkowymi. Po Twojej recenzji i komentarzach myślę, że dodaj tą książkę do tych którę chcę przeczytać;)

    OdpowiedzUsuń
  10. koniecznie muszę ją przeczytać :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Dodaję do swojej listy książek do przeczytania :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Lubię powieści nieprzewidywalne oraz takie, które opowiadają o silnej miłości, więc może przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Mam w planach, zobaczymy tylko kiedy znajdę na nią czas ;D

    OdpowiedzUsuń

Każdy komentarz sprawia mi ogromną radość i za każdy dziękuję ;)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...